شعر داشجویی به سبک سهراب سپهری

اهل دانشگاهم

رشته ام علافی ست

جیب هایم خالی ست

پدری دارم حسرتش یک شب خواب!

دوستانی همه از دم ناباب

و خدایی که مرا کرده جواب

اهل دانشگاهم

قبله ام استاد است

جانمازم نمره!

خوب می فهمم سهم آینده من بی کاریست

من نمی دانم که چرا می گویند

مرد تاجر خوب است و مهندس بیکار

و چرا در وسط سفره ما مدرک نیست

چشم ها را باید شست

جور دیگر باید دید

باید از مردم دانا ترسید!

باید از قیمت دانش نالید!

وبه آن ها فهماند

که من ایجا فهم را فهمیدم

من به گور پدر علم و هنر خندیدم

کار ما نیست شناسایی هر دمبیلی

کار ما این است که مدرک در دست

فرم بیکاری هر شرکت بی پیکری را پر بکنیم