سرگشته...

شبی که آواز نی تو شنیدم

چو آهوی تشنه پی تو دویدم

دوان دوان تا لب چشمه رسیدم

نشانه ای از نی و نغمه ندیدم

تو ای پری کجایی که رخ نمی نمایی

از آن بهشت پنهان دری نمی گشایی

من همه جا پی تو گشته ام

از مه و مهر نشان گرفته ام

بوی تو را زگل شنیده ام

دامن گل از آن گرفته ام

تو ای پریکجایی که رخ نمی نمایی

از آن بهشت پنهان در نمیگشایی

دل من سرگشته تو  نفسم آغشته تو

به باغ رویاها چو گلت بویم

در آب و آیینه چو مهت جویم

تو ای پری کجایی

در این شب یلدا ز پیت پویم

به خواب و بیداری سخنت گویم

تو ای پری کجایی

مه و ستاره درد من میداند

که همچو من پی تو سرگردانند

شبی کنار چشمه پیدا شو

میان اشک من چو غوغا شو

تو ای پری کجایی که رخ نمی نمایی

از آن بهشت پنهان دری نمی گشایی