عاشورای حسینی

تشنه ی یک جرعه آب از مشک سقای توام در روز محشر یا حسین

بسته ام دل بر نگاه همچون دریای تو در صحرای محشر یا حسین

می برد این کاروان تا قتلگه گریان حسین

کی روا دارد فلک زین سان شود گریان حسین

می شود تک تک جدا سرها ز تن با تیغ خصم

تا رسد نوبت به آن شاه شهان سلطان حسین

می روند این نوگلان تا که شوند قربان عشق

تا رسد این کاروان بر منزل جاه حسین

دارد این سیل عظیم یک غنچه یک ماه نبی

ای فلک رحمی بدار بر غنچه از باغ حسین

غنچه ای نا دیده ناز از گردش چرخ فلک

کز خزان حرمله نشکفت آن جان حسین

میبدارد یک جوان شبه محمد مصطفی(ص)

بس منور، طیب و دردانه از آل حسین

آل هاشم یک قمر دارد به سان ماه نو

کز زمین طالع شود از نور آن ماه حسین

گشته اند هفتاد و دو قربان در این درگه فدا

بوده اند مست از شراب جام آن نام حسین

آن چنان پر پر شدند آن نوگلان در راه عشق

شد دو تا آن قامتش از فرط آن داغ حسین

میرسد بر گوش نوایی سوز ناک و پر ز غم

گویی از دور مادری گوید که ای وایم حسین

سرزمین نینوا شد مهبط روح الامین

زیر لب گوید شهیدا، وا حسینا جان حسین

ایام محرم را بر همه ی شیعیان جهان تسلیت می گویم.

ای قوم در این عزا بگریید                                                 بر کشته ی کربلا بگریید

با این دل مرده خنده تاکی؟                                             امروز در این عزا بگریید

فرزند رسول را بکشتند                                                   از بهر خدای را بگریید

از خون جگر سرشت سازید                                            بهر دل مصطفی بگریید